Het rode knolletje & knulletje knutsel
Het rode knolletje & Knulletje knutsel.
(Vrije hertaling van ‘het lelijke eendje’.)
Op de akker van de boer klimmen blaadjes voorzichtig, maar toch stevig door de warme aarde. Behalve op één plek, een droge plek. Het lijkt of daar niets gebeurt. Pas een week later kruipt daar schuchter een vies, ineengefrommeld miniblaadje door het zand omhoog.
Aan de stevige bladeren groeien grote, dikke, witte suikerbieten. Aan het vieze blaadje verschijnt een tenger knolletje. Een lelijk knolletje.
De boer wil het plantje weg. De boerin heeft medelijden. Zij verzorgt het extra en het plantje overleeft. Traag maar zeker wordt het blaadje een knolletje.
Het knolletje is verlegen en wordt permanent rood van schaamte. Het durft zijn grote witte zoete zussen en broers amper aan te kijken en al helemaal niets tegen hen te zeggen. De dikke suikerbieten doen gemeen en plagen knolletje voortdurend. ‘Kijk daar! Zie hoe lelijk! Net een mislukte rode bal….Wat moet daar van komen?’
Knulletje gaat naar de kleuterschool. Hij wordt permanent rood van schaamte. Hij durft de andere kindjes amper aan te kijken. Hij wordt gepest. De kindjes doen gemeen. Gelukkig is de juf lief. Héél lief. Zij moedigt hem altijd aan om verder te doen.
Uit angst wordt het knolletje nog roder en durft haast niet meer te groeien. Gelukkig is er de boerin. Zij verwent het knolletje en moedigt het aan om ijverig verder te doen.
In de nazomer staan de fiere bieten klaar om geoogst te worden. De boer kapt en trekt de suikerbieten. Het rode lelijke knolletje doet ook zijn best om gezien te worden. Tevergeefs. Het rode lelijke knolletje blijft staan… . Treurnis alom.
Knulletje doet maar één ding echt graag. Tekenen én knutselen! Daarom noemen ze hem Knulletje Knutsel. Hij vindt het niet fijn dat ze hem zo noemen, maar het kon erger…. Dat ze hem uitlachen met zijn tekeningen kan hij moeilijker verdragen. Gelukkig vindt de juf het mooi.
De grootste suikerbieten belanden in de fabriek, de kleinere gaan in de voederbak van de koeien en de varkens.
Knolletje is nu helemaal alleen en treurt verder.
Na vele jaren studeren belanden de meeste kindjes in de fabriek of in het kantoor. Ze werken van ’s morgens tot ’s avonds. Ze zijn meestal moe en zelden echt tevreden.
Knulletje Knutsel bouwt aan zijn carrière. Hij bereidt zijn eerste grote internationale expositie voor. Zijn specialiteit zijn ‘groenten en fruit. Zijn meesterwerk: ‘het rode knolletje’. Hij staat nu bekend als het nieuwe opkomende schildertalent: ‘Knud K.’
Dan komt de boerin langs. Voorzichtig en met veel liefde oogst zij het rode bietje. Zij vertelt over het trieste, wrede lot van de suikerbieten: kapot gemalen in de fabriek, stukgebeten in de stallen.
De boerin legt ‘knolletje’ in zacht zijdepapier en brengt het naar het 3-sterrenrestaurant aan de lange rivier.
De chef-kok maakt een heerlijk gerechtje klaar met ‘knolletje’. Zij maakt foto’s voor het rode-bieten-recept dat verschijnt in de bekendste culinaire tijdschriften. Daarna wordt knolletje met veel plezier en grote geneugten opgegeten door de boerin en haar vriendinnen. Het wordt geprezen om zijn mooie kleur en volle smaak.
Het gepeste knalrode knolletje is nu het mooiste en het lekkerste bietje van allemaal. Dat maakte hem héél gelukkig en trots.
De kleuterjuf is nu gepensioneerd. Zij houdt nog steeds van kunst en cultuur. Hoe blij zijn Knud én de juf als zij elkaar weerzien op de vernissage van zijn tentoonstelling. Hoe blij is de juf dat zij al die jaren in Knud geloofd heeft. Hoe blij is Knud dat hij heeft doorgezet.
De boerin zaait in het nieuwe seizoen de halve akker vol met rode bieten. De suikerbieten op de andere helft van het veld zijn ingetogen én verbaasd over zoveel pracht en praal.
René